Μία από τις ιδιοφυείς παραμέτρους του Wire, είναι ο τρόπος που σε κάνει να εκτιμήσεις τις πολλές δυνατές σκηνές του. Αυτό που τις κάνει σπουδαίες, είναι το πως έχουν "χτιστεί" προσεκτικά, γύρω από μικρότερα γεγονότα που έχουν προηγηθεί, οπότε όταν έρχεται η κλιμάκωση, όλα αυτά που σκέφτεσαι κι αισθάνεσαι, αποκτούν μεγαλύτερη ένταση. Έτσι, αν προσπαθήσεις να τις απομονώσεις από τη γενικότερη πλοκή του show, δεν θα τις απολαύσεις με τον ίδιο τρόπο αφού δεν βασίζονται στο φτηνό σοκ και τον εντυπωσιασμό.
Ακολουθεί μια μικρή λίστα με τέτοιες στιγμές, για μια σειρά που θα συζητείται για πολλά χρόνια ακόμη, ακόμα και στα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου. (κι όχι, δεν υπερβάλλω)
1x03: The King, Stay The King
Οι κανόνες του "Παιχνιδιού" επεξηγούνται μέσα από μια παρτίδα σκάκι. Όλα τα "πιόνια" έχουν διακριτούς ρόλους αλλά μιας και κινούνται πάνω στην ίδια σκακιέρα, δεν παύουν να αλληλεπηρεάζονται.
1x12: Friends...
Ένα παιδί που προσπαθούσε να κρατήσει όση αθωότητα του είχε απομείνει, δολοφονείται από τους 2 καλύτερούς του φίλους και από την επιλογή του να επιστρέψει στο Παιχνίδι. Ο George Pelecanos παραδίδει το 1ο από τα αριστουργηματικά προτελευταία επεισόδια, της κάθε season.
1x12: Where the Fuck is Wallace???
Τα απόνερα της προηγούμενης σκηνής, φτάνουν στο μυαλό του D' Angelo, το σκοτεινιάζουν και τον οδηγούν σε ένα εκρηκτικό ξέσπασμα. Είχε μόλις χάσει έναν άνθρωπο στον οποίο έβλεπε κάτι από τον εαυτό του.
2x06: The Past Will Hunt You Down
Το κύκνειο άσμα του D' Angelo, μέσα από μια συζήτηση για τους ανθρώπους, τις επιλογές τους και το κατα πόσο τους ορίζει το παρελθόν τους.
2x11: Dead Man Walking
Ο Frank Sobotka προσπαθεί να σώσει ότι μπορεί από τους ανθρώπους που αγαπά και νοιάζεται, χωρίς να ξέρει ότι βαδίζει προς το θάνατό του.
2x12: Season 2 Final Montage
Το δυνατότερο τελικό μοντάζ απ' όλες τις season, ντυμένο μουσικά με το I Feel Alright του Steve Earle που τραγούδησε και το Way Down In The Hole της 5ης season. Δυστυχώς δεν βρήκα το video.*
*To video βρέθηκε,
και είναι μια ευγενική χορηγία του Dr Horrible...
και είναι μια ευγενική χορηγία του Dr Horrible...
3x06: "Makes Me Sick Motherfucker How Far We Than Fell"
Ο Bunk χτυπάει στη συνείδηση του Omar κι αυτή αρχίζει να τον καταπλακώνει. Η πρώτη φορά που κάποιος άλλος ηθοποιός, "κλέβει" τις εντυπώσεις σε σκηνή που παίζει και ο Michael K. Williams.
3x11: Men With a Code
Η μυθολογία του western προσγειώνεται σε ένα σοκάκι της Βαλτιμόρης και 2 άνδρες με αυστηρούς κώδικες καταφέρνουν να επικοινωνήσουν μέσα από τον αλληλοσεβασμό.
3x11: We Don't Need To Dream No More
2 φίλοι που δεν γνωρίζουν ότι ο ένας έχει προδώσει τον άλλο, ξεχνάνε για λίγο τα πάντα και μιλάνε για το παρελθόν και τα όνειρα που έκαναν, σε ένα μπαλκόνι ψηλά πάνω από τους δρόμους που μεγάλωσαν.
4x01: Nailgun
Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι έρχονται σε επαφή και νομίζουν ότι βρίσκουν ένα κώδικα επικοινωνίας αλλά αυτό γίνεται μόνο στιγμιαία αφού ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά θα καταλάβουν ότι ποτέ δεν θα κατανοήσει ο ένας τον άλλο.
4x10: "Let's See How Easy You Boost A Car Now..."
O David Simon βάζει ένα μαύρο αστυνομικό να σπάσει τα δάχτυλα ενός 10χρονου, τονίζοντας ότι η όποια βαρβαρότητα της αστυνομίας οφείλεται πλέον, σε έναν ιδιότυπο ταξικό ρατσισμό και έχει προ πολλού ξεπεράσει το φυλετικό.
4x12: "You Gonna Look Out For Me?"
"You gonna help, huh? You gonna look out for me? You gonna look out for me, Sgt. Carver? You mean it? You gonna look out for me? You promise? You got my back, huh?" ή πως ένας διάδρομος νοσοκομείου, μπορεί να φαντάζει ατελείωτος όταν έχεις μια παιδική φωνή να σε στοιχειώνει...
4x13: The Game Has Changed
Ένας από τους χαρακτήρες που έκαναν τη μεγαλύτερη διαδρομή μέσα σε 4 χρόνια, μοιράζεται ένα παγκάκι και τις σκέψεις του με τον "αντίπαλο", λίγο πριν βρει το θάνατο που αρμόζει σε ένα στρατιώτη του Παιχνιδιού.
5x09: "Ain't no shame in holding onto grief, as long as you make room for other things, too."
Μπορεί οι στιγμές ευτυχίας να είναι λιγοστές στον κόσμο του Wire αλλά όταν έρχονται πραγματικά σε ανταμείβουν και μαθαίνεις να τις εκτιμάς. Έτσι κι εδώ, ο Pelecanos χαρίζει στον Bubbs και τον καταπληκτικό Andre Royo μία τέτοια στιγμή θριάμβου μέσα από την ομιλία του στο κέντρο απεξάρτησης.
5x09: Saying Goodbye
Αλλά επειδή για κάθε στιγμή θριάμβου θα έρθει αμέσως μετά μια στιγμή που θα σου μαυρίσει τη ψυχή, έτσι κι εδώ ο Michael αποχαιρετά τον αδερφό του για να τον προστατέψει κι όταν έρχεται η σειρά του Dookie θα μοιραστούν αυτή τη γαμημένη σκηνή στο αμάξι με τον Dookie να θυμάται τότε που τα πράγματα ήταν πιο ανέμελα κι ο Michael δεν είχε χάσει ακόμα κάποιο κομμάτι της ψυχής του. Και κάπως έτσι ο πιο αθώος χαρακτήρας της σειράς, παίρνει τη θέση του Bubbs (που έμεινε κενή μετά την απεξάρτησή του), σε αυτόν τον επαναλαμβανόμενο κύκλο που κάνει η ζωή και τον οποίο βροντοφώναζε η σειρά σε όλο το run της.
6 σχόλια:
Μπράβο πολύ καλό θέμα.
Δεν μπορώ να θυμηθώ όλες τις καταπληκτικές στιγμές αυτής της σειράς, συμφωνώ όμως με τις περισσότερες που αναφέρεις.
Ιδίως στις:
- οι συγκεκριμένες του 1x12 είναι πολύ δυνατές...
- Του 2x11 με τον Sobotka και γενικότερα τα πολύ δυνατά τελευταία επεισόδια της 2η σεζόν.
- Του 5x09 με τον απίστευτο Andre Royo... και το επίσης καταπληκτικό saying goodbye, όπου πιάνεις τον εαυτό σου να σου ξεφεύγει ένα μικρό δάκρυ...
- και τέλος συμφωνώ απόλυτα στο...
"[...]Η πρώτη φορά που κάποιος άλλος ηθοποιός, "κλέβει" τις εντυπώσεις σε σκηνή που παίζει και ο Michael K. Williams."
...κάτι που είχα αναφέρει κι εγώ σε κάποιο φόρουμ, θέλοντας να τονίσω άλλη μια αδικία στην επιλογή των υποψηφιοτήτων για κάθε είδους βραβείο (συμπεριλαμβάνοντας και τον Andre Royo).
Καλά για τα βραβεία ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, αν σκεφτείς τη λογική με την οποία τα δίνουν. Είναι έτσι φτιαγμένο το Wire που δεν νομίζω ότι είχε και πολλές ελπίδες. Το συγκεκριμένο παράδειγμα, απλώς μου δίνει άλλη μία πολύ καλή δικαιολογία για να βρίζω κάθε είδους βραβεύσεις. ;)
Πάντως πέρα από Royo και Williams, που είναι κι εμένα οι αγαπημένοι μου, είναι εντυπωσιακό το πόσες ηθοποιάρες μάζεψαν εκεί μέσα. Ελπίζω τουλάχιστον να βρεθούν μερικοί έξυπνοι άνθρωποι να τους εκτιμήσουν και να τους πάρουν σε μελλοντικά show, γιατί αν χαθεί τόσο ταλέντο, τότε είναι που θα μιλάμε για αδικία.
"Ένα εφιαλτικό παραμύθι στο οποίο νικητής είναι πάντα ο δράκος".
Αν μπορούσε κανείς να δώσει την ουσία αυτού του αριστουργήματος της μικρής οθόνης σε μια πρόταση, δε θα μπορούσε να βρει μια πιο αντιπροσωπευτική.
When you walk through the garden
you gotta watch your back
well I beg your pardon
walk the straight and narrow track
if you walk with Jesus
he's gonna save your soul
you gotta keep the devil
way down in the hole
Ποιος είναι όμως ο Ιησούς και ποιος ο Διάβολος στις φτωχογειτονιές της Βαλτιμόρης; Πού βρίσκεται το καλό και πού το κακό;
Για κάθε Σομπότκα υπάρχει ένας Βοντόπουλος. Για κάθε Γουάλας υπάρχει ένας Στρίνγκερ Μπελ. Για κάθε Ομάρ υπάρχει ένας Μάικλ. Για κάθε Μπάμπλς ένας Ντάκι. Για κάθε Νέιμοντ ένας Ράντι. Για κάθε ΜακΝάλτυ ένας Ρόουλς. Για κάθε Φέλαν ένας ΝτιΠασκουάλε...
Για κάθε γκρίζο χαρακτήρα στη μεριά του "Καλού" υπάρχει ένας γκρίζος χαρακτήρας στη μεριά του "Κακού".
Και κάθε μικρή λαβωματιά στο σώμα του δράκου δεν είναι παρά ένας μικρός προσωπικός θρίαμβος που δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να εξαγριώσει περισσότερο το δράκο και να τον κάνει να επιτεθεί με μεγαλύτερη ακόμα μανία.
All the angels sing about Jesus' mighty sword
and they'll shield you with their wings
and keep you close to the lord
don't pay heed to temptation
for his hands are so cold
you gotta help me keep the devil
way down in the hole
Κανείς δεν μπορεί να σε προστατέψει γιατί ελάχιστοι ενδιαφέρονται να το κάνουν και ακόμα λιγότεροι προσπαθούν να το πράξουν. Σ' ένα σύστημα -μηχανή κιμά- το μόνο που χρειάζεται είναι τροφοδοσία με φρέσκο κρέας. Φρέσκο κρέας το οποίο, βρίσκεται σε περίσσεια - μαζί με τη φτώχεια, την απόγνωση και τα ναρκωτικά - στις φτωχογειτονιές της Βαλτιμόρης, έτοιμο για να τροφοδοτήσει την κιμαδομηχανή.
Και το χειρότερο είναι πως σε ένα κόσμο διεφθαρμένο, σε μια κοινωνία παραιτημένη, σε ένα σύστημα κυνικό, ελάχιστοι θα τολμήσουν να σηκώσουν το ανάστημα, και αυτοί που θα το κάνουν, γρήγορα - πολύ γρήγορα - θα συντριβούν από το βάρος και την αδράνεια.
κι αυτό το σήριαλ το έχω στα υπόψιν μου,έχω ακούσει απο πολλούς καλές κριτικές!!:)
σε άλλο blog μπήκα;ήμουν στο spamokefalies πριν και με έβγαλε εδώ..confused..όπως και να έχει,συγχαρητήρια και σε εσάς παιδιά για την προσπάθειά σας!!προκόπης :)
Μπήκα να μαζέψω τον Φορέβα χαχααχαχαχχα και επ'ευκαιρίας να πώ ότι το καλοκαίρι (ΠΡΏΤΑ Ο Καλ με τον σκληρό :P) θα ξεκινήσω the wire :D
Δημοσίευση σχολίου