Ναι, είναι αλήθεια. Μετά από σχεδόν 15 μήνες αντίστασης (από πέρσι τον Ιούνιο που είχε βγει το preair, δηλαδή) στο νέο δημιούργημα του JJ, ξεκίνησα κι εγώ να το βλέπω, και το μπάσταρδο το σηριαλάκι κατάφερε και με ρούφηξε στη δίνη του, κάνοντάς με να θέλω να το γουστάρω και να θέλω να δω όλο και περισσότερο. Ναι, η νέα σειρά του JJ, του δημιουργού που μας χάρισε τις σειρές Felicity, Alias και Lost, είναι εθιστική, και σε πολλά σημεία αρκετά καλή, ενδιαφέρουσα, και ίσως (κατά την ταπεινή μου άποψη) καλύτερη και από την ναυαρχίδα του, δλδ τους Χαμένους! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Σημείωση... Η μούτζα δεν είναι εσκεμμένη, ούτε προορίζεται για κάποιον συγκεκριμένο...
Καταρχάς, τι είναι το Fringe? Όχι, δεν είναι τόσο μπερδεμένα τα πράγματα. Δεν έχει μοχλούς, καπνούς, νησιά, υπόγειους σταθμούς, ούτε διπλο-τριπλο-πολλαπλούς undercover CIA 22χρονες agents, ούτε καν εφηβικές ανησυχίες με μια δόση μαγείας και του γνωστού ο,τιναναιϊσμού του "λατρεμένου" μας δημιουργού, κάτι στο οποίο μας έχει συνηθίσει κατά την εξέλιξη των προηγούμενων σειρών του! όχι, δεν είναι τίποτα τέτοιο. Δεν παίρνει μια απλή καθημερινότητα και δεν της προσθέτει όλα τα παράλογα του πιο διεστραμμένου (ή μη) δημιουργού/σεναριογράφου. Ο Σκοπός και το plotline της σειράς είναι ξεκάθαρος από την αρχή! Ό,τι πρόκειται να δείτε, δεν τα έχετε φανταστεί ούτε στα πιο τρελά σας όνειρα!
Τηλεμεταφορές, επικοινωνία με νεκρούς, ταξίδι στον χρόνο, παράλληλα σύμπαντα και άλλα πολλά (πολλά όμως!), για τα οποία όμως στο ξεκαθαρίζει από την αρχή! Δεν σε κοροϊδεύει, σου λέει, "Να, αυτό είναι. Ό,τι πίστευες μέχρι τώρα ως παράλογο, θα σου το δείξω, θα το αποδείξω, και εσύ θα μείνεις με το στόμα ανοικτό!". Ναι, είναι ειλικρινής σειρά, και πλέον αναδεικνύεται σε κάτι που σου αρέσει να περνάς ευχάριστα τον χρόνο σου και δεν σε προβληματίζει... Αλλά και πάλι, θα προβληματιστείς λίγο, γιατί δεν ξέρεις αν κάποια από αυτά μπορεί να γίνουν... Χμ... πάλι κατάφερε ο JJ να μας μπερδέψει με ένα αριστούργημά του!
Πέραν από την θεματολογία της σειράς, αυτό που σε κάνει να εθίζεσαι περισσότερο είναι οι χαρακτήρες. Για ακόμη μία φορά, ο JJ βάζει κύριο πρόσωπο μια γυναίκα, η οποία είναι δυνατή, καριερίστρια, θέλει να πετυχαίνει τους στόχους της, αλλά κάτω από το δυνατό προσωπείο της, είναι άλλη μια απλή γυναίκα με τις φοβίες της, τους συναισθηματισμούς της. Και με την ερμηνεία της η Anna Torv σε κάνει ώρες ώρες να αναρωτιέσαι: Είναι άσχημη που την έχουν κάνει όμορφη ή το αντίθετο? Ο γιος Πίτερ/Πέισι, ισορροπεί μια χαρά σαν Α' Ανδρικός παύλα comic relief της σειράς, γιατί εξάλλου δεν θα μπορούσε να κάνει και κάτι διαφορετικά. Δεν είναι κακός, απλά κι αυτός έχει τόσο εύρος ηθοποιίας όσο και η Ντούσκου στην καλύτερη μέρα της. Και όλα αυτά γιατί όλοι τους επισκιάζονται από την καταπληκτική ερμηνεία του John Noble, ως psycho shane/inshane, λαίμαργο (τις πιο ακατάλληλες ώρες) λαμπρού επιστήμονα Dr Walter Bishop, ο οποίος καταφέρνει να σπάσει την μονότονη σοβαροφάνεια της σειράς, στις πιο κρίσιμες στιγμές, είτε ζητώντας μια λιχουδιά ενώ εξετάζει ένα ακρωτηριασμένο πτώμα, είτε όταν πετάει τις πιο άκυρες ατάκες ("έχω καυλώσει... όχι, δεν είναι επειδή είσαι γυμνή, απλά κατουριέμαι!") είτε φωνάζοντας την βοηθό "Αστερόιντ" - πραγματικά δεν ξέρω ποια από όλες τις στιγμές του/ερμηνείες του είναι πιο αστεία. Ναι, ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι ο Γουόλτερ, και γιατί σαν χαρακτήρας είναι η αρχή όλων των περίεργων φαινομένων που μαστίζουν την Αμερική του σήμερα, αλλά και γιατί με την παρουσία του αποφορτίζει το κλίμα της σειράς, και σε χαλαρώνει να την απολαύσεις ακόμα περισσότερο!
Ναι, άργησα να παρακολουθήσω την σειρά. Ναι, ήμουν υπέρ-προκατειλημμένος λόγω της προϊστορίας μου με τον jj, αλλά τελικά έκανα λάθος. Μπορεί να μην δίνει απαντήσεις σε κάποια θέματα (ιδιαίτερα όσον αφορά το main arc κομμάτι της σειράς), και μπορεί να μας άφησε με αρκετά ερωτηματικά με το φινάλε της 1ης σεζόν, αλλά είναι τόσο απολαυστικό (περισσότερο από το Lost) που δεν σε απασχολεί ιδιαίτερα που ή πότε θα το πάει εκεί που θέλει να το πάει, απλά απολαμβάνεις την διαδρομή με τον Γουόλτερ και τις ατάκες του! Απλά ελπίζω να μην πέσει στην παγίδα/κατάρα των σειρών του JJ, και μετά από λίγο καιρό αρχίσει να μας φλομώνει με αηδίες για να μπαλώσει το μπάχαλο που δημιούργησε, απλά και μόνο για να δημιουργήσει εντυπώσεις... Ήδη ο κύριος Abraams κατάφερε και κατέστρεψε 3 αξιόλογες σειρές στην πορεία τους,(για την 5η του lost δεν λέω τίποτα, δεν την έχω παρακολουθήσει) Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και σε αυτή την περίπτωση...
Είναι ό,τι πρέπει για να χαλαρώσεις, και πραγματικά μπαίνω σε δίλημμα για το αν θα πρέπει να μπει σε εβδομαδιαία βάση η παρακολούθησή της φέτος, ή να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να δω και την 2η σεζόν μαζεμένη... Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι δίδυμοι πύργοι (Omg! που έγραψε και κάποιος από τους γλυκούς μεταφραστές της σειράς) ήταν κάτι το οποίο με άφησε με γλυκό και χωρίς αγωνία cliffhanger, και όχι του τύπου "τι είδαμε πάλι ρε πούστημ'!", γιατί όλη η 1η σεζόν ήταν totally μία "τι είδαμε πάλι ρε πούστημ'!" σεζόν! well done! και εις ανώτερα, εν όψει της 2ης...
Σχολιάστε ελεύθερα...
6 σχόλια:
Το καλό με τους ψυκτινκούς (που θα'λεγε κι ο c@mel) είναι πως τουλάχιστον θέλεις να δεις τη συνέχεια (και το επόμενο επεισόδιο, και τον επόμενο κύκλο…)
Παρεμπιπτόντως, η απόμακρη υπόνοια λαβ στόρι μεταξύ Πίτερ και Ολίβια (hints είναι τα ψήγματα ζήλειας όταν ο Πίτερ ασχολείται με την αδελφή) ελπίζω να παραμείνει εκεί, διότι όπως περίτρανα απέδειξε το ιστορικό ζεύγος Ντέιβιντ-Μάντι, τέτοια πράγματα είναι για να μένουν στο περιθώριο (fringe) και όχι στο επίκεντρο. Δεν έχω πρόβλημα με λαβ στόρι, αλλά να μην αφήσουμε τα πουρνάρια για να πάμε για το γάμο. Ισχύει και για άλλες σειρές.
Επίσης, το OMG στον υπότιτλο το εξέλαβα ως σαρκαστικό/χιουμοριστικό και όχι ως κυριολεκτικό, αλλά τώρα σκέφτομαι πως μπορεί να το αντιλήφτηκα στραβά… :)
Καλή επιστροφή κεφαλών εντός, σιγά-σιγά.
Κοίτα, για να κάτσω να δω 4 και 5 επεισόδια μαζεμένα, σημαίνει ότι όντως είναι εθιστικό και ναι, ήθελα να δω τη συνέχεια, και όσον αφορά το Procedural κομμάτι/εκάστοτε υπόθεση του επεισοδίου, όσο και για την εξέλιξη του Main arc, αλλά και να δω τι σκατά θεϊκή ατάκα θα πει ο Γουόλτερ (καλή ώρα σαν αυτή!) Αν σκεφτείς ότι ουσιαστικά την σειρά την είδα σε 3 μέρες, χάνοντας πολύτιμες ώρες ύπνου, τότε καταλαβαίνεις τι σκάλωμα έφαγα....
Και όσον αφορά το Love story, και εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου, δεν θέλω να εξελιχθεί, δεν χρειάζεται, δόξα το Θεό έχουμε τα teen dramas για να βλέπουμε έρωτες! Το μόνο που θέλω να βλέπω ως αναφορά σε αυτό το "love arc" είναι οι άκυρες σπόντες του Γουόλτερ για "τα πιτσουνάκια" (όπως αυτή στο 7.30).
Και (ω, τι έκπληξη!) συμφωνώ και για το "Omg" το θεωρώ ότι ήταν ντιπ χιουμοριστικό, και σφαλιάρα στη σφαλιάρα που μας έριξε αυτή η τελευταία σκηνή. Όχι για να μην νομίζουν τα αμερικανάκια ότι δεν έχουμε άποψη σε αυτά που βλέπουμε, και πως μπορούμε εύκολα να τους κράξουμε (L O L!!)
Επίσης, κάτι που ξέχασα να αναφέρω και στο αρχικό ποστ. Άκουγα σχεδόν όλη την χρονιά να το παρομοιάζουν με το X Files! Χμ... ως ένα βαθμό ναι, απλά τα απίστευτα που βλέπουμε εδώ είναι (ως επί το πλείστον) λιγότερο ακραία και λίγο πιο πιστευτά από αυτά που βλέπαμε εκεί... If u know what i mean... Και ναι, είναι καλύτερη η Ολίβια από την Σκάλι!
ακόμα και στα σχόλια πάλι κατεβατό γράφει !!!!!!!
Μήπως να αλλάξει το nick του σε Δρ. Χειμάρριμπλ;-)
Ο/Η great είπε...
ακόμα και στα σχόλια πάλι κατεβατό γράφει !!!!!!!
Και δεν έχω γράψει ούτε τα μισά απ' όσα έχω σκεφτεί... :geek:
Το τέλειωσα μόλις χθες και γω αυτό μετά την ευγενική προσφορά και προτροπή του Dr αφού παρουσιάζα τόσο καιρό τα ίδια σημάδια αντίστασης :P και τελικά με εξέπληξε ευχάριστα. Με πιο χλιαρά τα πρώτα 10 επεισόδια και με αρκετά δεμένα, καλοστημένα και ενδιαφέροντα τα τελευταία 10 η γενική αίσθηση που μου άφησε η σειρά είναι καλή.
Η μεγαλύτερη έκπληξη μου είναι το στήσιμο του χαρακτήρα της Olivia καθόλη τη season που από κει που μου την έδινε τρελά στην αρχή κι ήθελα να τη σφαλιαρίσω με το παραμικρό έφτασα σε σημείο να φωνάζω "Τhat's my girl!", "Go girl, go!" κατά τη διάρκεια της season...
Για το Walter φυσικά δεν έχω λόγια lol οπότε αναμένουμε τη 2η season...
Δημοσίευση σχολίου