Teenage blonde bimbo που θέλει να γίνει cheerleader αλλά ταυτόχρονα σκοτώνει και vampires… Όχι και το πιο ελκυστικό concept σειράς για να ξεκινήσεις να παρακολουθείς, έτσι? Κάτι σαν teen horror b-series. Πόσο μάλλον για σένα εκεί έξω, που έχεις στο δωμάτιό σου ένα βωμό για το HBO, και θεωρείς ότι το να βλέπει κάποιος teen dramas θα έπρεπε να προστεθεί στα θανάσιμα αμαρτήματα. Επειδή όμως γούσταρες τρελά το Firefly και ξέρεις ότι μιλάμε για τον ίδιο δημιουργό, λες να της δώσεις μια ευκαιρία απλώς για να έχεις κάποια επιχειρήματα να τη θάψεις. Και καταλήγεις να βλέπεις κάτι πραγματικά σπουδαίο. Welcome to the weird world of Buffy…
No spoilers included
Δεν θα κάτσω να μιλήσω για την επίδραση της Buffy στη σύγχρονη τηλεόραση και τον τρόπο που άλλαξε όλο το τοπίο, μιας και οι γερόλυκοι (:P) του blog σίγουρα μπορούν να το κάνουν καλύτερα από μένα. Αρκεί κάποιος να δει πίσω από πόσα και ποια project βρίσκονται διάφοροι συντελεστές του Buffyverse, για να καταλάβει.
Αυτό όμως που μπορώ σίγουρα να πω, είναι ότι σπάνια βρίσκεις (ακόμα και σήμερα) τόσο σφιχτά και καλοδουλεμένα σενάρια. Μέσα από μία τέλεια ανάπτυξη χαρακτήρων είδα να ξετυλίγεται μία από τις πιο καλογραμμένες ιστορίες «ενηλικίωσης» αλλά και μίας γενικότερης σπουδής πάνω στην ανθρώπινη φύση. Σχεδόν κάθε επεισόδιο ξεχωριστά μπορεί να σου δώσει αφορμή για συζήτηση και σκέψη. Ο Whedon δεν λυπάται τους ήρωές του και σίγουρα δεν τους χαρίζεται. Τους ωθεί στα άκρα και τους ρίχνει στον πάτο είτε για να βγουν δυνατότεροι από εκεί είτε για να χάσουν οριστικά το παιχνίδι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό θα τους αλλάξει για πάντα. Ό,τι κι αν κάνουν δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεθεί κάποια στιγμή μελλοντικά μπροστά τους. A little bit like real life…
Αυτά τα ολίγα για το «σοβαρό» κομμάτι της σειράς. Γιατί δύσκολα δεν θα λατρέψει κάποιος και το humor που υπάρχει σχεδόν σε κάθε επεισόδιο. Πόσο μάλλον τις pop culture references που εκτοξεύονται διαρκώς και εκεί που δεν τις περιμένεις. Ακόμα και κάτι που παλαιότερα θα σου φαινόταν geeky, ξαφνικά το βρίσκεις το πιο cool πράγμα που μπορούσες να δεις και να ακούσεις.
Τα main arc κάθε season είναι κατά κύριο λόγο ικανά να σε κρατήσουν κολλημένο και με αγωνία για την εξέλιξη αλλά υπάρχουν και κάποια standalone επεισόδια που είναι πραγματικά διαμαντάκια. Με έναν δημιουργό που δεν φοβάται να παίξει με τις τεχνικές αφήγησης αλλά και να αλλάξει (έστω και στιγμιαία), τη «φόρμα» της σειράς ακόμα και βαθιά μέσα στο run της.
Ασφαλώς και δεν είναι όλα τέλεια. Τα vampires και τα διάφορα τέρατα είναι κακοφτιαγμένα, η σειρά κάνει κοιλιές σε κάποια διαστήματα, ενώ αν κάποιος αρκεστεί στον 1ο κύκλο και δεν πάει παρακάτω, θα έχει όλα τα δίκια του κόσμου, να μισήσει εμένα, το blog και τον Whedon. Ακόμα και το ύφος της σειράς δεν είναι και το πλέον ευκολοχώνευτο. Οπότε όταν λέω ότι η σειρά δεν είναι για όλους, δεν το λέω με καμία διάθεση ελιτισμού. Δυστυχώς τα πράγματα είναι λίγο απόλυτα σε ότι αφορά τη Buffy. Ή θα μπεις στο κλίμα ή όχι. Αν όμως το καταφέρεις δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταμειφθείς.
Μη χαίρεστε, έχει και συνέχεια...