ΤΙ ΕΙΔΑΜΕ ΠΑΛΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗΜ'!


Για να χαλαρώνουν οι φίλοι, και να βρίζουν ελεύθερα οι οχθροί μας...

TV Shows, news και... καμιά μαλακία να περνά η ώρα...

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

τιν ντράμα, φορ δε γουίν!

Οκ, το ξέρω ότι θα το φάω το κράξιμο, αλλά σκασίλα μου! Πριν λίγες ώρες (και μετά από έναν τρελό μαραθώνιο) τελείωσα την 24αρων επεισοδίων 1η σεζόν του 90210, το περσινό remake hit του cw. Η αλήθεια είναι ότι πέρσι τέτοιο καιρό ανυπομονούσα να ξεκινήσει, για 3 λόγους. Πρώτον, γιατί είχα μάθει πως στο remake αυτό έχει βάλει το χέρι του ο Νο2 pεrsonal fave και ubber Θεϊκός Rob Thomas της Veronica Mars (και των άκλαυτων, δυστυχώς, cupids). Δεύτερον γιατί θα έκαναν guest appearances κάποιοι alumni του West Beverly Hills High, της τάξης του '93, συμπεριλαμβανομένου και της πρώτης μου αγάπης Shannen Doherty/Brenda Walsh, που μας είχε εγκαταλείψει το 94 για να πάει στο Λονδίνο, με υποτροφία στην Royal Arts Academy of London, και έκτοτε αγνοούσαμε την τύχη της (:sad:). Και τρίτον, και ημί-σημαντικό, όπως και να το κάνουμε, μεγάλωσα με αυτή τη σειρά, και ασχέτως που την παράτησα στο τελείωμα της 4ης σεζόν, πάντα την αναπολώ. Έτσι λοιπόν, οι παραπάνω λόγοι με είχαν κάνει να ανυπομονώ για την πρεμιέρα. Και εδώ αρχίζουν οι αναποδιές...


Ξεκινάμε με την πρώιμη αναχώρηση του Rob Thomas, ο οποίος κλείνει 2ετές συμβόλαιο με το abc για 2 σειρές, και πλέον η τύχη της σειράς και η εξέλιξή της αγνοείται στα χέρια των επόμενων παραγωγών/συγγραφέων κλπ. Κάνω την καρδιά μου πέτρα και βλέπω την πρεμιέρα. Οκ, ωραίες φάτσες (ω, τι πρωτότυπο!), κλασσικό τιν στόρι, και 2 χαρακτήρες από τα παλιά που όπως και να το κάνουμε, μας είχαν λείψει. Και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα 4-5-6 επεισόδια... Οκ μέχρι εδώ, γίνεται η σύνδεση με την παλιά ιστορία, μαθαίνουμε τα βασικά, αλλά... Οι παλιοί κλέβουν την παράσταση, σε βαθμό που βαριέσαι (ναι, καλή η Μπρέντα, αλλά... move along, nothing more to see here! Ή τουλάχιστον δείξε, αλλά όχι συνέχεια...).



Τι γίνεται με τους νέους? Που είναι? Ποιοί είναι? Γιατί είναι αυτοί που είναι? Οι παραγωγοί, σε προσπάθεια να προμοτάρουν την σειρά στους παλιούς φανς, επικεντρώνονται στους παλιούς χαρακτήρες, και ξεχνάνε την εμετική Άννι, τον καλούλη Ντίξον, την παρείσακτη/σχεδόν ίμο Σίλβερ, την μπίτσι-κακoμαθημένη Ναϊόμι, τον αθληταρά (huh?) Ήθαν, τον άχαρο νέρντι Ναβιντ (άξουαλι, εγώ τον φωνάζω Ναϊιβ-see what i did there? :p), και τέλος, την "είμαι πρωταγωνίστρια και μαστουρώνω συνέχεια", τριτοκλασσάτη Αντριάννα. And don't even get me started για τον δασκαλάκο που ήταν λεβεντιά!




Οι μέρες περνούν βασανιστικά αργά και βαρετά στο Μπέβερλι, όπως και τα πρώτα 7-8 επεισόδια της σειράς... Με ελάχιστες εξαιρέσεις τους παλιούς (λόγω προηγούμενης λατρείας, αλλά χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης στη σειρά) αλλά και την θεϊκή, λατρεμένη Lucille Bluth/γιαγιά Jessica Walter που κλέβει την παράσταση και χαρίζει το γέλιο σε πολλές ανιαρές στιγμές, ακόμα δεν έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε τους "κανονικούς" πρωταγωνιστές, τους τινς του τιν ντράματος! Και εδώ έρχεται η ανατροπή.



Ολοκληρωτικό reboot, με νέα showrunner την Rebecca Rand Kirshner (η οποία κυρία είχε εκτελέσει καθήκοντα σεναριογράφου/story editor στη λατρεμένη μας Buffy, και υπήρξε σεναριογράφος και αργότερα η showrunner των επίσης λατρεμένων Gilmore Girls, μετά την αποχώρηση της Palladino) και επιτέλους αρχίζει να ξεδιαλύνει το τοπίο στο who is who! Η Άννι παραμένει εμετική, απλά ξέρουμε ότι είναι λόγω βλακείας και απλά είναι τόσο αηδιαστικά καλή, επίσης λόγω βλακείας, ο Ντίξον είναι ένα παιδί που θέλει να περάσει καλά, αλλά απλά όλα πάνε στραβά, ο Ήθαν δεν είναι ο απλός αθληταράς, αλλά χεστήκαμε, η Σίλβερ είναι όμορφη, αλλά χτικιάρα, και είναι πλέον ημί-ίμο, ο Ναβίντ.... who? Αρκετά με τις δευτεράντζες, πάμε στο ζουμί!


Η Αντριάννα από τυχαία μαθήτρια αναγάγεται σε μία από τις βασικές πρωταγωνίστριες, με ένα arc που αν και ξενέρωτο και λίγο too much, καταφέρνει να μας κερδίσει και να την συμπαθήσουμε! Προσθέτουμε τον νέο Ντύλαν των '00s, το κακό παιδί που είναι πολύ κακός για να ασχοληθεί με την καθημερινότητα του Μπέβερλι, αλλά κατά βάθος είναι κι αυτός ψυχούλα, αλλά... πολύ κωλόπαιδο ο Λίαμ τελικά! Επιτέλους, έναν ενδιαφέρων ανδρικός χαρακτήρας. Βάζουμε και άλλη μία genuine bi-atch, να κάνει την μεγάλη αδερφή (Jenn, σε ευχαριστούμε που ήρθες... ήσουν αυτό που έλειπε!). Και φτάνω στην αποκάλυψη της σειράς.


Η Ναϊόμι, κατά κόσμον AnnaLynne McCord, καταφέρνει να δώσει νέα έννοια στον ορισμό bitchy blonde, και προσθέτει και την λέξη bimbo σε όλα αυτά! Είναι πραγματικά ενδιαφέρον, αν σκεφτείς ότι οι περισσότερες bitches ήταν πάντα κακιές γιατί μπορούσαν, και πάντα ήταν έξυπνες. Αυτή είναι χαζή και την γουστάρουμε, γιατί ενώ είναι ωραία, popular, τίγκα στην ίντριγκα κλπ κλπ, συμπεριφέρεται σαν την geekiest of them all, για τα πιο απλά πράγματα, γιατί τσαντίζεται που δεν κέρδισε το στέμμα, αλλά θα το παραλάβει για να μην κουράζει την νικήτρια (λολ!), και γιατί θα πει την ατάκα από το πουθενά, και θα σε κάνει να αναρωτιέσαι αν δεν κατάλαβες καλά, ή αν όντως η Αντριάννα αποκαλεί τον Ναβίντ "σουσαμένια μπαλάκια!"



Πλέον οι χαρακτήρες είναι αυτοί, τους μάθαμε και τους μαθαίνουμε, και παρόλα αυτά συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν ευχάριστα. Δεν είναι και οι πιο ψαγμένοι 16αρηδες της γης, ούτε έχουν τα υπέρ-άλυτα προβλήματα και κακουχίες. Αλλά είναι ορίτζιναλ γιατί απλά μας παρουσιάζουν μια νεολαία του σήμερα, που δεν ξεφεύγει πολύ από την πραγματικότητα...

Οφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξε ευχάριστα, τόσο ευχάριστα όπως πέρασε η ώρα παρακολουθώντας τα 16 επεισόδια σε περίπου 3 μέρες! Εκπληκτική στιγμή της σειράς, το επεισόδιο 18 όπου κατ' εμέ, αξίζει μια θέση στις 20 καλύτερες στιγμές της tv της σεζόν που μας πέρασε - σίγουρα στο τοπ5 του είδους της ως σειρά! Δεν σου δημιουργεί τρελούς προβληματισμούς, ούτε σε αναγκάζει να μπεις στην θέση των ηρώων, αλλά σε διασκεδάζει και σε φέρνει σε θέση να λατρέψεις χαρακτήρες, είτε γιατί ανεβαίνουν τον "Γολγοθά" τους, είτε γιατί είναι τόσο χαριτωμένα χαζές, που δεν γίνεται να μην τις λατρέψεις-αν και τα σέξι μπουτάκια σε αναγκάζουν να τις βλέπεις και με άλλο μάτι!




Η αρχική μου απογοήτευση μετατράπηκε σε ενθουσιασμό για την συνέχεια της σειράς. Οκ, πέρασε και αρκετός καιρός από την προβολή της, και σίγουρα το γεγονός ότι τα είδα μαζεμένα χωρίς breaks, hiatus κλπ, βοήθησε πολύ. Απλά αν αυτή η 1η σεζόν είναι εισαγωγική, τότε πραγματικά ανυπομονώ για την συνέχεια... Και για να κάνω κι εγώ την σύγκρισή μου, στα σημεία κερδίζει με μικρή διαφορά η 1η σεζόν του νέου 90210 από το παλιό, γιατί όπως και να το κάνουμε έκανε μεγάλη στροφή στην πορεία της, και γιατί η 1η σεζόν του ορίτζιναλ ήταν τίγκα σε ανιαρούς νεανικούς προβληματισμούς, με μία δόση άχαρου after school special στο τέλος κάθε επεισοδίου, όπου το καλό πάντα κερδίζει και "κάνε το σωστό γιατί έτσι πρέπει". Οι παλιοί στα μισά της 1ης σεζόν, έχτισαν χαρακτήρες γύρω από το κεντρικό ζευγάρι Brenda-Dylan, το οποίο εξελίχθηκε και εξέλιξε την σειρά από την 2η σεζόν και μετά, όπου έπαψαν να ασχολούνται με το γιατί είναι κακό να παίρνεις ναρκωτικά στο λύκειο, και άρχισαν να ασχολούνται με το πως θα περάσουν καλά (και εμείς καλύτερα!). Και τότε, είχαμε περάσει καλά... Και τώρα, με την νέα γενιά, αρχίζουμε να περνάμε πιο καλά, και να περιμένουμε για τα καλύτερα... Γιατί, ναι, χωρίς φόβο και πάθος είναι πλέον άλλο ένα guilty pleasure, πολύ κοντά στα επίπεδα του Gossip Girl...



Η 2η σεζόν ξεκινάει στις 8/9, και θα παίζει καπάκι με το remake του ακόμα πιο λατρεμένου, βουτηγμένου στην ίντριγκα, την αμαρτία, τα πάθη, κλπ κλπ Melrose Place, για το οποίο θα ασχοληθώ αργότερα μαζί του... εννοείται! Σχολιάστε ελεύθερα...


Μη χαίρεστε, έχει και συνέχεια...

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

ντου γιου?


Εντάξει, οι περισσότεροι ξέρετε το πόσο σκάλωσα με αυτό το τραγουδάκι από την πρώτη στιγμή που το άκουσα/είδα το βίντεο. Το έχω ξεσκίσει στα tweets μου (ω, ναι, i'm twitting my ass off - το νέο μου παιχνιδάκι, το οποίο εκτός από την χρησιμότητά του για να μαθαίνουμε άμεσα νέα από ανθρώπους που λατρεύουμε να διαβάζουμε για νέα της tv (Sepinwall, Ryan, Aussiello, Dos Santos κλπ), τελικά δεν είναι τίποτα άλλο από κωλοβάρεμα και hi tech stalking (στανταράκι η Kristen Bell θα κινηθεί δικαστικώς εναντίον μου...).

Τέσπα, στο θέμα μας... Η Felicia Day μας εκπλήσσει ευχάριστα και μας γοητεύει (υπερβολικά) με ένα τραγουδάκι που έγραψε η ίδια, για να διαφημίσει την επερχόμενη 3η σεζόν της διαδικτυακής της σειράς "The Guild". Στο άκουσμα του τραγουδιού, έτρεξα και είδα τα επεισόδια των 2 σεζόν (22 σύνολο), τα οποία σας συμβουλεύω να δείτε και εσείς άμεσα (ιδιαίτερα για τους λάτρεις των rpg, είναι λουκούμι η σειρά). Απολαύστε και εσείς το βίντεο με το τραγούδι "Do you Wanna date my avatar?", το οποίο έφτασε #1 στα downloads σε μια μέρα στο ITunes, και μην ξεχάσετε να δείτε και παρακάτω κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για το τραγούδι, καθώς να αφήσετε και κάνα σχόλιο...











Οι στίχοι:

Hang with me in my MMO
So many places we can go
You’ll never see my actual face
Our love, our love will be in a virtual space

I’m craving to emote with you
So many animations I can do
Be anything you want me to be
Come on, come on, share a potion with me

CHORUS:
Do you wanna date my Avatar
She’s a star
And she’s hotter than reality by far
Wanna date my Avatar?

You can type commands
I’ve got slots for what I hold in my hands
Don’t care what’s in your character bank
How ‘bout, How ‘bout a little tank and spank

Grab your mouse and stroke the keys
In cyberspace there’s no disease
Pick a time, send a tell to me
Just pay, just pay a small subscription fee

CHORUS

Single white human,
Looking for group
My stats so high
Don’t be out of the loop

Got an uber-leet staff
That you can equip
Close your mouths ladies
This is pure nerd-nip

I’m a pixel-based fantasy
A man who is stoic
I hack and slash
Who the heck’s more heroic?

Check me out:
Cloth armor
Fits me like a glove
Just twitta a time
And I’m ready for love

Hang with me in my MMO
So many places we can go
I’m better than a real world quest
You’ll touch, my plus 5 to dexterity vest

What role do you wanna play
I’m just a click away night or day
And if you think I’m not the one
Log off, Log off and we’ll be done





Συντελεστές του video clip:

Directed by: Jed Whedon
Music by: Jed Whedon
Lyrics by: Felicia Day
Rap: Jeff Lewis and Sandeep Parikh
Backup Vocals: Maurissa Tancharoen and Jed Whedon
Director of Photography: Omer Ganai
Choreography: Chantal Robeson
Edited by: Jeff Yorkes

Costumes: Sarah Trost
Weapons: Greg Aranowitz
Production Design: Tyler Robinson

Starring:
Vincent Caso
Felicia Day
Jeff Lewis
Amy Okuda
Sandeep Parikh
Robin Thorsen

Dancers:
Bijoya Das
Jul Kohler
Maurissa Tancharoen

Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από μια συνέντευξη του σκηνοθέτη του video vlip, αλλά και συνθέτη του τραγουδιού Jed Whedon (ο αδερφός του Joss, ο οποίος είχε γράψει και το σενάριο του Epitaph One αλλά και το Dr Horrible, μαζί με την γυναίκα του Maurissa Tancharoen και τον joss!

Can you take me through the process of coming up with the song and video?

Felicia had the idea for the song and lyrics written. Her goal was to make a dance video, so she talked to me about writing the music, early 90s style. I said no, rather loudly, but she apparently didn't hear that part and emailed me the lyrics anyway. I made the track and emailed her back a demo version (with me singing the choruses - need I say magical?) and she got pretty excited, and in a moment of weakness decided I should direct the thing.

As far as the video, I basically wanted to do a relatively cliché dance video as if it were about medieval fantasy warriors who took themselves really seriously. The entire cast delivered perfectly and hilariously on that front. I thought the stop motion would be both a good way to represent the avatar/video game world and a good way to have the entire cast dance without dancing skills. (Some of them don't have dancing skills.)

The other element was to make it legit in some ways – actual sexy footage of Felicia, stellar dancing with Amy showing off her chops, and of course, raining money.



Θα βρείτε και ένα review της σειράς στο GreekTvSubs, εδώ...




Μη χαίρεστε, έχει και συνέχεια...

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

Summer Lovin', had me a blast!


Με αυτούς τους στίχους από το γνωστό τραγούδι του Grease, θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω την απουσία μου. Ναι, κρύβομαι πίσω από ένα τραγούδι, ενώ οι λόγοι απουσίας είναι πάνω κάτω γνωστοί (συμπεριλαμβανομένου ως έναν βαθμό και τον τίτλο αυτού του ποστ), αλλά με αφορμή την επερχόμενη έναρξη της τηλεοπτικής σεζόν '09-'10, δηλώνω από τώρα το παρών, και ελπίζω να είμαι συνεπής...


Σημ... Για όσους παρατήρησαν το "εγώ" στο παραπάνω κειμενάκι, είναι γιατί οι συναγωνιστές μου με εγκατέλειψαν... και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς που δεν έκαναν καν προσπάθεια...

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, καλή σεζόν, κλπ κλπ κλπ, με μερικά Kalούδια, για να περάσει η ώρα ευχάριστα, και να θυμηθούμε τι αγαπάμε σε αυτή τη (tv)ζωή...

The Awesomeness of Kristen Bell, as Veronica Mars...

Γιατί όπως και να το κάνουμε,
λατρεύουμε να μισούμε την Dushku,
και λατρεύουμε να προσκυνάμε τον Master Joss,
ιδιαίτερα μετά το εκπληκτικό "Epitaph One"


Για κάποιο λόγο θεωρώ ότι αυτός ο μπόμπιρας
θα μας θυμίσει τον παλιό καλό Dexter...

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο,
και τα '90s guilty pleasures πάνε στο cw...

Το τιν ντράμα
(άξουαλι, τα κοριτσάκια του τιν ντράμα)
σε όλο τους το μεγαλείο...
...και αυτό είναι μόνο από την πρεμιέρα...

Γιατί ο Neil Patrick Harris αξίζει
(και με το παραπάνω)
να πάρει το frakkin' Emmy φέτος...

γιατί αγαπάμε την δίδα Vanderwoodsen,
και χαζολογάμε ευχάριστα με το Gossip Girl!


και τέλος, για να μην ξεχνάμε, ότι πάνω απ' όλα...
life's a Show
and we all play our parts...


Καλό τηλεοπτικό χειμώνα!

Μη χαίρεστε, έχει και συνέχεια...